ความเป็นมาและเหตุผล

ตามที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสเศรษฐกิจพอเพียง เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2540 ความว่า “ สิ่งสำคัญที่เราพออยู่พอกินอุ้มชูตัวเราให้มีความพอเพียงแก่ตัวเอง พึ่งตัวเองได้หมายความว่าให้สามารถดำรงชีวิตได้อย่างไม่เดือดร้อนมีความเป็นอยู่อย่างประมาณตน มีกินมีใช้ตามอัตภาพแล้วที่เหลือจึงจะขายเป็นรายได้ต่อไป...........”

และเนื่องจากกลุ่มผู้ติดเชื้อเป็นผู้ที่ถูกรังเกียจไม่ค่อยจะยอมรับในสังคม ทั้งในด้านการประกอบอาชีพ ด้านการดำรงชีวิต จึงส่งผลให้กลุ่มผู้ติดเชื้อขาดโอกาสที่จะอยู่ร่วมกับบุคคลอื่นในสังคมได้เหมือนกับกลุ่มผู้ป่วยอื่น ๆ และทำให้บางครั้งขาดรายได้ที่จะมาเลี้ยงครอบครัวซึ่งทำให้เกิดความเครียดต่อผู้ป่วยตามมา ทางกลุ่มผู้ติดเชื้ออำเภอเวียงป่าเป้า จำนวนหนึ่งจึงอยากจะมีการประกอบอาชีพที่พอจะเลี้ยงครอบครัวได้จึงได้ปรึกษากับทางโรงพยาบาลเวียงป่าเป้า จึงสืบสานพระราชปณิธาน ในเรื่องนี้โดย มีกลุ่มผู้ติดเชื้อ และโรงพยาบาลเวียงป่าเป้า ได้จัดตั้ง โครงการชีววิถีการพัฒนาอย่างยั่งยืนโรงพยาบาลเวียงป่าเป้าขึ้น เมื่อเดือน ตุลาคม 2549 เป็นต้นมา ซึ่งได้รับความร่วมมือจากวิทยาลัยการเกษตรเชียงใหม่ในการถ่ายทอดให้ความรู้เรื่องโครงการชีววิถี และเทคนิควิธีการนำจุลินทรีย์ ที่มีประสิทธิภาพมาใช้ในด้านการเกษตรการเลี้ยงสัตว์และปศุสัตว์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และในการจัดทำโครงการ ชีววิถีการพัฒนาอย่างยั่งยืนโรงพยาบาลเวียงป่าเป้านี้ขึ้น

จากการได้สัมภาษณ์ ความรู้สึกของผู้ติดเชื้อ ที่เข้าร่วมโครงการ “ จากการที่ผมได้ติดเชื้อตั้งแต่ ปี 2535 เมื่อก่อนมีชีวิตที่ค่อนข้างลำบากยากจน ไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้เลี้ยงตนเองและครอบครัว ถูกเพื่อนบ้านรังเกียจ แม้แต่กินน้ำกินอาหารก็ยังถูกรังเกียจไม่มีใครกินร่วมกัน ท้อแท้ในชีวิต และโรคก็รุมเร้า เมื่อก่อนเดินไม่ได้รู้สึกเหมือนใกล้จะตาย ไม่มีกำลังใจ รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า มีแต่หนี้สินและเป็นภาระให้กับครอบครัว ไม่มีใครจ้างทำงาน จึงเกิดความเครียด และท้อแท้ไม่มีกำลังใจ หันไปพึ่งเหล้า แต่ก็ไม่ได้ผล พอดีเพื่อนติดเชื้อด้วยกัน ชวนมาเข้ากลุ่มผู้ติดเชื้อของโรงพยาบาลเวียงป่าเป้า หลังจากนั้นร่างกายแข็งแรงขึ้น ทำให้มีกำลังใจ สามารถทำงานรับจ้างได้แต่ก็ยังไม่มีคนมาจ้างทำงาน จนมีโครงการชีววิถี ก่อตั้งขึ้น รู้สึกว่าตนเองมีคุณค่า ภูมิใจ สามารถมีงานทำหาเลี้ยงตนเอง และครอบครัวได้ไม่ลำบาก และ ยังสามารถชดใช้หนี้สินที่คั่งค้างมาตอนไม่มีใครจ้างทำงานจนหมดอีกด้วย”

ยังกล่าวถึงความรู้สึกต่อไปอีกว่า “ ณ ปัจจุบันนี้ รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง และรู้สึกว่าตนเองมีคุณค่า ไม่เครียดพร้อมที่จะต่อสู้กับโรคร้าย และเป็นคนดีของสังคม ต่อไป”

บทสรุป

ผลการดำเนินโครงการชีววิถีเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนโรงพยาบาลเวียงป่าเป้า สามารถนำผลผลิตมาใช้ในกลุ่มเป้าหมายได้เป็นอย่างดี ทำให้เกิดสุขภาวะที่ดี สามารถสร้างเครือข่ายเกษตรอินทรีย์อำเภอเวียงป่าเป้าอย่างชัดเจน เพื่อลดปัญหาเรื่องการใช้ปุ๋ยเคมีและยาฆ่าแมลง ส่งผลให้กลุ่มเกษตรกรไม่ต้องได้รับสารพิษจากการใช้สารเคมี อีกทั้งยังเป็นที่ศึกษาเรียนรู้ของ องค์กรต่าง ๆ ในชุมชน ต่างจังหวัดและต่างประเทศ ได้เป็นอย่างดี และในกลุ่มผู้ติดเชื้อเองมีคุณภาพชีวิตที่ดี ไม่เกิดความเครียด มีสุขภาพทั้งร่างกายและจิตใจที่ดี

สิ่งที่ภาคภูมิใจ

1 .ผู้ป่วยที่มีส่วนร่วมในการงานมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

2. ผู้ป่วยที่นอนรักษาตัวในโรพยาบาลได้รับอาหารที่ปลอดภัย

3. เจ้าหน้าที่ที่รับประทานอาหารในโรงพยาบาลได้รับอาหารที่ปลอดภัย

4. ผู้ป่วยที่ติดเชื้อมาเข้ากลุ่ม DCC ได้รับอาหารที่ปลอดภัย

5.โรงพยาบาลสามารถเป็นต้นแบบในการใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียง

6. คนในชุมชนมีสุขภาพที่ดี

7. ผลการประกวดโครงการชีววิถีเพื่อการพัฒนาอย่างยั้งยืนได้รับรางวัลชนะ

เลิศลำดับที่ 1 ของภาคและชนะเลิศลำดับที่ 2 ของประเทศไทย